Ne swarte
Jan Decorte
Shakespeare schreef met Othello hét drama over passie en jaloezie. Jan Decorte ontbeent het stuk en maakt er een radicale poëtische herschrijving van. In het werk van Decorte staan liefde en dood centraal. Onder de ogenschijnlijk simpele vertelling schuilt een diepe waarheid die ons beroert, die aan het mysterie van het leven zelf raakt.
Jan Decorte (1950) zette eind jaren 1970 zijn eerste stappen als theaterregisseur met ensceneringen van onder andere Ibsen, Goethe en Tsjechov. In 1982 werd Decorte artistiek leider van het gezelschap Het Trojaanse Paard, dat in 1987 werd omgedoopt tot Jan Decorte + Cie en nog later tot Bloet, de huidige naam die afkomstig is van het theaterstuk Bloetwollefduivel (1994). Vanaf midden jaren 1980 ensceneert Decorte voornamelijk eigen teksten. Sigrid Vinks, zijn vriendin, speelt een belangrijke rol in zijn werk, zowel op als naast de scène. De afgelopen tien jaar oogstte Jan Decorte bijzonder veel succes met stukken als dieu & les esprits vivants (2005), dat warm onthaald werd op het Festival dAvignon, Wintervögelchen (2008) en Bakchai (2010). In 2006 regisseerde Jan Decorte zijn eerste opera: Dido & Aeneas van Henry Purcell.
