Het soortelijk gewicht van Sneeuwwitje bundelt acht teksten uit de periode 1985-1995: Le Diable au Corps, The Hunting of the Snark, Congo, Inspiraties 3 - About Raoul: Sonic, Alice # 2, White-out, Eco-Romance en Het soortelijk gewicht van Sneeuwwitje.

Paul Pourveur (1952) bakent geen thema's af, hij schrijft in een chaotische werkelijkheid. Dat leidt tot een mengeling van proza, essay en dialogen met een 'ontaard, verbasterd, ontwricht karakter', waarin lezers en kijkers hun eigen weg zoeken. Houvast vindt Pourveur in de pistes van de wetenschap, verhalen uit de mythologie, het mechanisme van de liefde en, misschien nog het meest, in het schrijven zelf.

Paul Pourveur (1952) volgde aan het Rits te Brussel een opleiding filmmontage en bekwaamde zich verder in het scenarioschrijven. Aanvankelijk was hij werkzaam als scenarist voor film en televisie, maar midden jaren 1980 begon hij ook teksten voor theater te schrijven. In 1999 ontving Pourveur voor Stiefmoeders de Taalunie toneelschrijfprijs; in 2009, voor L'Abécédaire des temps modernes de Prix de la Critique/meilleur auteur (van de franstalige gemeenschap). Teksten van zijn hand zijn, Tirannie der hulpverlening - naar F. Pessoa (1985), Zevendrienul (1995), Contusione é minima (1998), Noorderlicht (1998), Stiefmoeders!! (1999), Le Coucher d'Yvette (1999), LILITH@ONLINE (2000), Locked In (2001), Dood Zand (2002), Shakespeare is dead, get over it! (2002), De moeder. van mijn moeder (2004), Bagdad Blues (2005), Tirannie van de Tijd (met Stefan Hertmans en Claire Swyzen) (2005), SIVAS (2006), Stormgek (met Pauline Mol) (2007), Godelieve & Clique (2010), Plot Your City (2011). In het Frans schreef hij L'homme Blanc (1989), Massacrilège (1992), Elle n'est pas moi (1992), La Minute Anacoustique (1993), Eau Rouge (2001), Les B@lges (met Jean Marie Piemme) (2002), Décontamination (2003), Marrakech (2006), LAbécédaire des Temps (Post)Modernes (2008).