Een prinses staat met haar grootvader op uitkijk. Zij wacht met een angstig hart op de thuiskomst van haar kleine broertje. Zijn terugkeer van overzee gebeurt op bevel van de oude koningin en dat voorspelt weinig goeds... Zal de kleine prins spoorloos verdwijnen, zoals zovelen vóór hem? Zullen de enorme poorten van de vertrekken van de koningin zich voorgoed achter hem sluiten? Misschien is er geen reden tot angst en vergissen de prinses en haar grootvader zich. Misschien zijn ze twee blinde vissen in een troebele vijver. Nooit hebben zij de koningin gezien en nooit durfden ze zich te wagen achter de grote poorten waar volgens hen de dood heerst.
Maurice Maeterlinck (1862-1949) schreef met La Mort de Tintagiles een verschrikkelijk sprookje. Bart Moeyaert (1964) maakte er met Slot een heldere, poëtische hertaling van. Angst en duisternis gaan hand in hand met moed en liefde.

Creatie 2005, locatieproject, productie Laika.

Maurice Maeterlinck (1869-1949) was een Belgisch Franstalig dichter, toneelschrijver, prozaïst en essayist, vertegenwoordiger van het symbolisme in de literatuur. In 1911 kreeg hij als enige Belg tot nu toe de Nobelprijs voor literatuur. De jury kende hem deze prijs toe 'uit waardering voor zijn veelzijdige literaire bedrijvigheid en in het bijzonder voor zijn dramatische werken die uitmunten door hun rijkdom aan verbeelding en poëtische kracht, en soms onder het mom van een sprookje, een diepe betekenis hebben waarbij zij tevens op een geheimzinnige wijze een beroep doen op de fantasie van de lezer of de toeschouwer'.
Tot zijn belangrijkste werken worden gerekend: Serres chaudes (dichtbundel, 1889), La princesse Maleine (toneel, 1889), het thans nog geregeld opgevoerde Pelléas et Mélisande (1892) dat door Claude Debussy werd getoonzet als opera (1902) en LOiseau bleu (toneel) dat in 1908 in Moskou werd gecreëerd.

Bart Moeyaert (1964) debuteerde als negentienjarige schrijver met Duet met valse noten in 1983. Het boek werd bekroond, vertaald, kreeg een tweede leven als musical, en was een bestseller die een longseller werd.
Schrijven is sinds 1995 zijn beroep. Zijn werk, zoals o.a. Kus me, Blote handen, Het is de liefde die we niet begrijpen, Broere of Dani Bennoni (lang zal hij leven), wordt door critici poëtisch, sfeervol en filmisch genoemd. De boeken zijn bekroond in binnen- en buitenland en tot hiertoe in achttien talen verschenen. Ze worden gelezen door alle leeftijden, wat hem een aparte plek geeft binnen de literatuur.
Moeyaert heeft verder een aantal scenarios en toneelstukken op zijn naam staan, waarvan het meeste recente, Drie zusters, in 2004 is bekroond met de Vlaams-Nederlandse 1000 Watt Theaterprijs. Rover, dronkeman werd uitgegeven door uitgeverij Bebuquin. Moeyaert vertaalt ook uit het Duits, Engels en Frans. Met Verzamel de liefde is hij in 2003 gedebuteerd als dichter.
Steeds vaker is Bart Moeyaert ook op het podium te zien: bijvoorbeeld in het vertelprogramma Broere, waarin hij samen met pianiste Caroline Deutman verhalen over zijn zes broers en zichzelf bracht, en een enkele keer als acteur zoals in Bremen is niet ver. In 2004 bracht hij samen met het Nederlands Blazers Ensemble De Schepping, en in 2006 was hij de verteller in de muziektheaterproduktie Olek schoot een beer met het Vlaams Radio Orkest, in een compositie van Wim Henderickx.
Bart Moeyaert was in 2004 voor de derde keer genomineerd voor de internationale Hans Christian Andersen Award, en werd in 2002 finalist. In 2019 won hij de Astrid Lindgren Memorial Award, de prestigieuze bekroning die internationaal gezien wordt als de 'Nobelprijs voor jeugdliteratuur'. 
In 2006 en 2007 was Bart Moeyaert stadsdichter van Antwerpen, wat in 2008 resulteerde in Moeyaerts tweede bundel Gedichten voor gelukkige mensen. Zijn meest recente werk is de novelle Graz, die meteen ook door theatergroep Stan op de planken is gebracht.
(Foto: Filip Naudts - wikiportret.nl)